Meneer en mevrouw Wilke over het wonen op De Hatteler

Wie kan er beter vertellen hoe het is om te wonen op De Hatteler dan de bewoners zelf? Want hoe is het wonen in een woonzorgcentrum van Livio? En wat maakt De Hatteler een fijne plek? Chris en Nilda Wilke zijn van die bewoners. Beiden zijn 83 jaar, en wonen sinds anderhalf jaar op De Hatteler. Nilda komt oorspronkelijk uit Brazilië en daar hebben Chris en Nilda elkaar ook ontmoet.

Wonen bij Livio
“Nilda en ik zijn inmiddels 66 jaar getrouwd. We hopen nog heel wat jaartjes samen te blijven. Maar onze lichamelijke problemen en de gevaarlijke smalle wenteltrap in onze vorige woning waren geen goede combinatie meer. Na uitgebreid overleg hebben we besloten te verhuizen”, aldus meneer Wilke. Mevrouw Wilke vult aan: “Chris wordt ook steeds vergeetachtiger en dat is voor mij wel een uitdaging. Gelukkig waren we meteen verliefd op dit appartement toen we hier kwamen kijken. Alles is gelijkvloers en we hebben twee slaapkamers. Ook het uitzicht is goed, niemand kijkt hier naar binnen toe. Er is hier een park dichtbij om te wandelen en de winkels zijn in de buurt. We waren meteen tevreden en wilden hier graag komen wonen.”
”Onze kinderen, we hebben er zes, vijf dochters en een zoon, hebben geholpen met het verhuizen en inrichten van ons appartement”, vertelt meneer Wilke.

Goed geregeld

Mevrouw Wilke geeft aan: “We gaan elke dag om 12 uur naar het restaurant beneden voor de warme maaltijd. Dat is hier goed geregeld. Ook drinken we er regelmatig koffie. De broodmaaltijden verzorgen we zelf. Ik haal lekker vers brood bij de bakker. Ook de andere zaken zijn keurig voor elkaar: ons appartement wordt gepoetst, het bed wordt verschoond, de was wordt gedaan. We krijgen alles netjes opgevouwen terug. De medewerkers doen het echt fantastisch hier, ze zijn professioneel en superlief. Mijn man en ik hebben allebei diabetes en daar worden we hier goed mee geholpen.”

We voelden ons meteen thuis hier. De medewerkers komen regelmatig langs; ze helpen ons met douchen, aankleden en onze medicijnen.”

Bezoek?

“Af en toe krijgen we bijzonder bezoek op ons balkon”, vertelt meneer Wilke. “Van een duif. Hij gaat dan in het verste hoekje zitten en loert mijn kant op. Dan zitten we elkaar dus aan te kijken. Hij schijt de hele boel onder, maar het is ook wel gezellig.”

Mevrouw Wilke meldt: “We hebben ook leuk contact met andere bewoners. Dan gaan we bij elkaar op bezoek. Of we gaan samen naar de soos of spelletjes doen. Ook is er af en toe een modeshow.” Meneer Wilke: “Ik mis alleen de heren bij de modeshow. Want die zijn er echt wel. Ik heb het aangegeven en ze zouden er ’s over nadenken.”

Mevrouw Wilke geeft aan: “Ik ga ook regelmatig verse vis kopen als dat in het winkeltje beneden ligt. Daar kunnen we samen van genieten.”

Advies voor anderen

“Als ik een tip mag geven voor mensen die hier misschien ook willen komen wonen: wees open en spontaan. Begin niet meteen met ‘ja maar….’ want daar bereik je helemaal niks mee”, aldus meneer Wilke.

Natuurlijk is het hier anders als thuis, maar wij zijn heel gelukkig hier.”