Mevrouw Kerkemeijer over wonen op De Meergaarden
Wie kan er nu beter vertellen hoe het is om te wonen op De Meergaarden dan de bewoner zelf? Want hoe is het wonen in een woonzorgcentrum van Livio? Wat maakt dit een fijne en veilige plek? Mevrouw Wilma Kerkemeijer is één van die bewoners. Ze is 73 jaar en woont sinds september 2021, zonder haar man, in De Meergaarden.
Wonen bij Livio
"Op mijn 36ste heb ik door een operatie niet-aangeboren hersenletsel (NAH) opgelopen. Ik heb daardoor extra zorg nodig en heb onder andere een halfzijdige verlamming. Mijn man heeft jarenlang intens en heel goed voor mij gezorgd. Hij deed als mantelzorger echt alles, zelfs meer dan nodig. In maart 2021 werd deze zorg te zwaar, het was medisch niet meer verantwoord en de verwachting is dat de zorg in de toekomst alleen maar meer wordt. Daarom ben ik verhuisd naar De Meergaarden.
Van tevoren had ik geen verwachting van een woonzorgcentrum. Maar het is hier heel goed wonen. Het voelde echt als een warme deken. Ik kan wel zeggen dat ik mij hier gewoon thuis voel. Uiteraard is mijn thuis daar waar mijn man is, maar ik ben realistisch genoeg om te weten dat dat niet meer kan. Ik kan hier in De Meergaarden rustig mijn eigen gangetje gaan en ik vind het erg fijn als mijn man langskomt. Ik pak regelmatig de scootmobiel en dan rijd ik naar Rekken om hem te bezoeken.
Een ander voordeel is dat je in een woonzorgcentrum nooit alleen bent. Ik kan mij goed vermaken hoor, dus zo erg vind ik het niet. Maar het feit dat ik de reuring kan opzoeken als ik daar behoefte aan heb, vind ik een prettige gedachte."